تاثیر ورزش و بررسیی اثرات عضلانی آن

شارک بت

، به تقلاي بیشتري براي تنفس نیاز پیدا می نماید. ممکن میباشد که ماهیچه ها حمایتی مانند دیافراگم که به انبساط و انقباض ریه ها یاری می نمایند، سفتتر شوند و انعطاف پذیري آن ها کاهش یابد. این روند میتواند سبب ساز به ارتقاء تقلاي موردنیاز براي تنفس و کاهش گنجایش حیاتی (حداکثر معیار هوایی که قادر است ،بعداز استنشاق بی نقص، با زور خارج داده خواهد شد) شود. به طور کلی، گنجایش هوایی تا سن 50 سالگی به 65 درصد و تا سن 70 سالگی به 40 درصد ترازو ابتدایی خویش کاهش پیدا می نماید. تمرین هاي قلبی-عروقی می‌توانند اثرات پیري را با ارتقا توان و انعطاف پذیري عضله‌ها دخیل در مراحل تنفس، معکوس سازند و اقتدار عضلۀ قلب را ارتقا دهند .

گنجایش تنفسی و حیاتی به جهت موقعیت تورمی مفاصل غضروفی دنده، بیشتراز پیش کاهش پیدا می نماید. کاهش تلاش مژگانی (فن هایی مشابه به موی که به مانند مداد موهاي تمیزکننده فعالیت می نمایند) در ریهها سبب عدم بضاعت در از فی مابین بردن بلغم در ریه ها گردیده و از این رو، اخذ اکسیژن را با محدودیت روبرو می نماید.

کمبود مزمن اکسیژن زنی آلوئول هاي تنفسی، که در بیماري هایی مانند آمفیزم یا این که برونشیت بروز پیدا میکند، میتواند سبب به پرفشاري ریوي شود. این حالت قادر است به‌دنبال منجر به کارگیري بیش تر از اندازة بطن راست قلب گردد. وجود بطن چپ تضعیفشده در تن بشر، می‌تواند باعث به بروز نارسایی احتقانی قلب4 و ادم ریوي شود. در ا دم ریوي، مایعات اضافه در آلوئول ها انباشته شده و تبادل گاز را کاهش میدهند.

اثرات عضلانی

از حدود 40 سالگی، به ارتفاع کلی، عضله ها مبتلا بررسی گردیده (سارکوپنی) و بافت هاي چربی (سلول هاي چربی) ارتقاء پیدا می نمایند. با وصال به سن 80 سالگی،